Tradycyjną wrogość między Austrią i Prusami monarchia habsburska próbowała zrównoważyć poprzez zawarcie przymierza z Austrią, które zostało potwierdzone austriacko-rosyjskim sojuszem w 1781 r. Jednak od początku kampanii wojennej sojuszowi towarzyszyły błędne decyzje dowodzących.

Ostatnią bitwą, w której uczestniczył Loudon była wojna z Imperium Osmańskim. W 1788 r. cesarz napisał Loudonowi, aby objął dowodzenie armią w Chorwacji. Na czas drogi do jego jednostek, obdarował go wszelkimi ówczesnymi  luksusami. W chwili wyjazdu mieszkańcy Wiednia przygotowali dla niego entuzjastyczną owację, która powtórzyła się przy jego przybyciu do wojska pod Dubicą. Rozentuzjazmowani żołnierze okazywali Laudonowi szacunek i pozdrawiali go: „Niech żyje ojciec Loudon!“, „Niech żyje bohater Loudon!“, „Niech żyje święty Loudon!“.