Generał Laudon pochodził z ubogiej rodziny szlacheckiej, która przybyła ze Szkocji i zadomowiła się w Liwonii, na terenach dzisiejszej Łotwy. W wieku 15 lat wstąpił do wojska carskiego, u boku którego walczył również przeciwko krymskim Tatarom. Służył wielu dowódcom, aż w końcu przysiągł swoją wierność Habsurgom. Był on wybitnie uzdolniony. W trakcie wojny 7-letniej (1756–1763), w przeciągu 4 lat, awansował z podpułkownika na podmarszałka i marszałka polnego. Cieszył się szacunkiem wśród swoich żołnierzy oraz zwykłych ludzi. Na zakończenie udanej kariery cesarz Leopold II nadał mu tytuł generalissimusa wojska.